بیایید به کلیه عناصر و فرصت های جدیدی که توسط قیام های سودان و الجزایر ایجاد شده است بپردازیم. بیایید بر همین مبنا، پیوندها ی منطقه ای و بین المللی ای را ایجاد کنیم که بتواند جهت وقایع در خاور میانه و آفریقای شمالی را از جنگ های بی پایان، سرمایه داری اقتدارگرا، بنیادگرایی مذهبی و امپریالیسم به سوی یک مسیر رهایی بخش تغییر دهد.
به قلم فریدا آفاری
ترجمه پروین اشرفی
از زمان آغاز قیام های سودان و الجزایر در اوایل سال 2019، امیدهای بسیاری بوجود آمده است مبنی بر اینکه این تحولات بتواند از آن موانع بسیاری که فرآیند انقلابی شروع شده در سال 2011 در خاورمیانه و آفریقای شمالی را نابود کرد، فراتر برود.
در سودان، اعتراضات توده ای مداوم علیه فقر و سرکوب (که از دسامبر 2018 شروع شد)، و ترک خدمت سربازان دون پایه و افسران نظامی که به قیام پیوستند، رهبری نظامی را واداشت تا دیکتاتور بیرحم، عمرالبشیر را در یازدهم آوریل عزل نماید. تحصن هزاران معترض در مقابل مقر ارتش در خارطوم پایتخت سودان بیش از 6 هفته به طول انجامید، تعداد معترضان و تنوع آنها رشد یافت و خواهان پایان بخشیدن به حکومت نظامی گردیدند. انقلابیون سودان از جمله با دخالت نظامی دولتشان در حمایت از جنگ عربستان سعودی با یمن، و استفاده از کودکان سودانی به مثابه سرباز در آن، مخالفت ورزیدند.
پس از یک اعتصاب عمومی مؤثر سه روزه در اواخر ماه مه، رژیم نظامی سودان با استفاده از “قوای حمایت سریع” شبه نظامی خود (که سابقا به عنوان جنجوی شناخته شده و در نسل کشی دارفور تعلیم یافته بود) به تحصن در مقابل مقر ارتش حمله کرد، آنرا در هم شکست و بیش از یک صد نفر را به قتل رساند و صدها نفر را نیز در آنجا و در سراسر کشور مجروح نمود. این نیروی ارتش به بیمارستان ها و مراکز مختلف اعتصاب حمله نمود، پرستاران و سایر کارکنان پزشکی را مورد تجاوز جنسی قرار داده و به قتل رساند و جسد های کشته شدگان را به روخانه نیل انداخت.
انقلابیون سودان که اکثرا زنان و مردان جوان طبقه کارگر هستند، پس از کشتار سوم ژوئن یک کمپین گسترده نافرمانی مدنی را سازماندهی کرده اند که این کشور را فلج کرده است. آنها در خیابان ها سنگربندی کرده و به مقاومت ادامه داده اند. آنها همچنین مدام هدف قتل، دستگیری و تجاوز می باشند.
اگرچه نیروهای آزادی و تغییر ، ائتلافی از احزاب سیاسی و اتحادیه های کارگری، در مورد یک نقشه مذاکره پیشنهادی از سوی دولت اتیوپی در ایجاد یک نهاد دولتی اکثرا غیر نظامی (متشکل از 8 غیر نظامی و 7 نظامی) جهت گذار سیاسی به یک انتخابات توافق نمودند، حاکمان نظامی سودان طرح اتیوپی را در بیست و چهارم ژوئن رد کردند. اکثر معترضین از اعتماد به هر معامله با ارتشی که به کشتار آنها در طول سال های متمادی ادامه داده است، خودداری مینمایند. اکنون انجمن متخصصان سودان ( بخشی از نیروهای آزادی و تغییر) به یک تظاهرات وسیع در روز یکشنبه 30 ماه ژوئن فراخوان داده است تا جابجایی قدرت از ارتش به غیرنظامیان را مطالبه نمایند.
در الجزایر، اعتراضات میلیونی وسیع سرتاسری که در ماه فوریه شروع شد، رئیس جمهور عبدالعزیز بوتفلیقه را واداشت که در دوم ماه آوریل از کار کناره گیری کند. این تظاهرات روز های جمعه، که عمدتا متشکل از جوانان و همراه با مشارکت زنان بوده است ، اعتراضات کارکنان بخش های آموزشی، بهداشت، سیستم قضایی، صنایع پتروشیمی و دیگر اتحادیه های کارگری را به دنبال داشت. آنها نه فقط با بیکاری، سیاست های ریاضتی و فساد مخالفت نمودند، بلکه خواهان پایان دادن به کل رژیم نظامی و گارد قدیم که از زمان استقلال الجزایر از فرانسه در سال 1962، در قدرت بوده است نیز گردیدند. به گفته بسیاری از جوانان شرکت کننده در اعتراضات، “این رد کل سیستم است” و مطالبه جهت یک تغییر دموکراتیک و رادیکال.
اگرچه قیام های سودان و الجزایر در حال حاضر مورد تهاجم است، اما زمان از دست دادن امید نیست. برای کمک به نجات این قیام ها و حرکت آنها به جلو لازم است که با پرداختن به ویژگی های نوین هر یک از آنها، آغاز کنیم:
ویژگی های نوین قیام های سودان و الجزایر
هر دو قیام با بنیادگرایی مذهب و رژیم های نظامی مخالفت کرده اند. در سودان، رژیم منفور نظامی خود بنیادگرای اسلامی نیز می باشد و قانون شریعت را بر مردم سودان تحمیل کرده است.
نقش زنان و مبارزات زنان علیه پدرسالاری در هر دوی این قیام ها برجسته بوده است. در سودان، زنان با سبعیت پلیس، قانون شریعت و پلیس اخلاقی و مقررات مربوط به پوشش زنان مقابله می کنند. سازمان های فمینیستی بخشی از رهبری این انقلاب بوده اند. در الجزایر، زنان با عملکردهای مردسالارانه ای مبارزه می کنند که هم توسط رژیم نظامی سکولار و هم توسط اپوزیسیون بنیادگرای دینی اعمال میشوند. قانون خانواده در کشور، علیه زنان تبعیض قائل شده و با آنها به مثابه خردسالان رفتار مینماید.
مبارزات کارگران روستایی و بخش های صنعت و خدمات، یک بخش جدایی ناپذیر در هر دوی این قیام ها بوده اند. در سودان، پزشکان و معلمان، ستون فقرات رهبری این مبارزات در شکل انجمن متخصصان سودان بوده اند. در الجزایر، جوانان بیکار (زنان و مردان)، اعضاء اتحادیه های کارگری و فعالین کارگری در صف مقدم مبارزه قرار داشته اند.
مخالفت با نژادپرستی و تبعیض علیه سیاهپوستان و بخش های محروم جامعه مانند بربرها در الجزایر و مسیحیان در سودان ، در هردوی این قیامها قوی بوده و به خصوص در قیام سودان غالب بوده است. در سودان، شعارهای مبتنی بر عذرخواهی بابت قتل عام سیاهان در دارفور بر زبان بسیاری جاری بوده. به رسمیت شناختن اینکه “ما همه دارفور هستیم” به این شکل ثابت شده که شبه نظامیان جنجوی که مسئول کشتار در دارفور بودند، از سوی رژیم سودان برای درهم شکستن قیام سرتاسری مورد استفاده قرار گرفته اند.
عنصر جدید دیگری نیز در حمله ضد انقلابی به قیام سودان وجود دارد. در حالی که در سال 2011، قدرت های منطقه ای و جهانی مختلف وانمود میکردند که از طرف های مختلف قیام های مصر و سوریه دفاع می کنند، اکنون همه قدرت ها ی منطقه ای و جهانی با یکدیگر در تلاش هستند تا قیام سودان را در هم بشکنند. رژیم نظامی سودان از سوی عربستان سعودی، امارات متحده عربی، قطر، مصر و ترکیه مورد پشتیبانی است. آنها همچنین بطور غیر مستقیم از سوی رژیم ایران حمایت شده اند. چین و روسیه در سودان سرمایه گذاری کرده اند و قطعنامه ملایم سازمان ملل در محکومیت حمله به تحصن خارطوم در سوم ژوئن، که توسط بریتانیا و آلمان طرح شده بود را وتو کردند. ایالات متحده و اسرائیل هر آنچه را که به نفع عربستان سعودی است، پشتیبانی می نمایند. اتحادیه اروپا قوای حمایت سریع (جنجوی) رژیم نظامی سودان را تأمین مالی می کنند تا مهاجرت فراتر از سودان را متوقف سازند.
میتوان گفت که این قدرت های منطقه ای و جهانی، همه با هم خواهان پایان دادن به قیام سودان می باشند، و این امر نه فقط بخاطر مناقع اقتصادی آنهاست، بلکه همچنین به این جهت است که ابعاد ضد مردسالاری و ضد نژاد پرستی قیام سودان، آنرا به ترقی خواه ترین قیام در خاورمیانه و آفریقای شمالی تبدیل کرده است. این قیام روایات غالب در مورد هویت منطقه را به چالش می گیرد: از جمله بنیادگرایی مذهبی ، اقتدارگرایی نظامی، پدرسالاری، نژادپرستی تبعیض قومی و فرقه گرایی .
با در نظر گرفتن این تحولات جدید، کلیه انقلابیون سوسیالیست خاور میانه و شمال آفریقا موظفند که به انقلابیون سودان و الجزایر یاری رسانند و آن گونه پیوندهای منطقه ای و بین المللی را ایجاد کنند که به این قیام ها اجازه ادامه و گسترش دهد.
چشم اندازهای جدید برای همبستگی منطقه ای و جهانی
تا کنون در خود منطقه حمایت هایی از سوی ترقی خواهان و انقلابیون در تونس، مراکش، لبنان، سوریه (ادلب) و مصر دیده شده است. انقلابیون الجزایری و سودانی نیز حمایت خود را از یکدیگر ابراز کرده اند.
این واقعیت که قیام های سودان و الجزایر هردو مشارکت گسترده کارگران صنعتی، خدمات، مناطق روستایی، معلمان، پرستاران و پزشکان را به همراه داشته است، نوعی از همبستگی کارگران و کارمندان را به نمایش میگذارد که می تواند الهام بخش دیگر بخش های منطقه و جهان باشد.
مبارزات علیه پدرسالاری و نژادپرستی همراه با مشارکت وسیع زنان و اقلیت های ستم دیده در قیام های سودان و الجزایر، میتواند الهام بخش فمینیست ها و اقلیت های ستم دیده در منطقه و در سرتاسر جهان باشد.
درس های مهمی را نیز می توان از تاریخ مبارزات سودان و الجزایر علیه استعمارگرایی به دست آورد. رژیم کنونی الجزایر نماد این واقعیت تلخ است که بخشی از نسل انقلابیون درگیر در مبارزه با استعمارگرایی فرانسه، به ضد خود و به یک طبقه حاکمه ظالم جدید تبدیل شد. فرانتس فانون – متفکر و انقلابی مارتینیکی/فرانسوی تجربیات خود را در الجزایر و سایر مبارزات آفریقا علیه استعمارگرایی در کتاب دوزخیان روی زمین خلاصه کرده است و درس های مهمی را به ما ارائه داده. او استدلال کرده که ادامه یک انقلاب مستلزم ریشه کن شدن کار بیگانه شده، نژادپرستی، مردسالاری و همچنین ارائه ی تعریفی از یک بشریت نوین و یک انترناسیونالیسم نوین است.
بیایید به کلیه عناصر و فرصت های جدیدی که توسط قیام های سودان و الجزایر ایجاد شده است بپردازیم. بیایید بر همین مبنا، پیوندها ی منطقه ای و بین المللی ای را ایجاد کنیم که بتواند جهت وقایع در خاور میانه و آفریقای شمالی را، از جنگ های بی پایان، سرمایه داری اقتدارگرا، بنیادگرایی مذهبی و امپریالیسم به سوی یک مسیر رهایی بخش تغییر دهد.
24 ژوئن 2019
منبع : اتحاد سوسیالیست های خاورمیانه و شمال آفریقا
لطفا همچنین به این مقالات و لینک ویدئویی رجوع کنید
Sudan: Women at the Heart of Mobilizations
https://allianceofmesocialists.org/sudan-women-at-the-heart-of-mobilizations/
Statement of Solidarity with the Sudanese and Algerian Uprisings
https://allianceofmesocialists.org/statement-of-solidarity-with-the-sudanese-and-algerian-uprisings/
Algeria in Revolt: What Makes This Movement Really Unique
https://allianceofmesocialists.org/algeria-in-revolt-we-woke-up-and-you-will-pay/
Welcome to the New Algerian Revolution: An Interview with Hamza Hamouchene
From Syria to Sudan: State Violence and Spectacle
https://allianceofmesocialists.org/from-syria-to-sudan-state-violence-and-the-spectacle/
